Koppig in het kwadraat… de teleurstelling in het kwadraat

Zondag was vooral bekomen van het geweldige trouwfeest. En familiebezoek. Het kleed werd even vakkundig genegeerd. Wat redelijk moeilijk was, aangezien het project de hele eetkamertafel had ingepalmd.

Ach, we leven toch buiten met zo’n temperaturen. En mijn naaihoekje is boven, onder het dak. Véél te héét!

Maandag, na een dag op het werk (leve de airco!) zette ik me eens de temperaturen het toelieten aan het verdere lostorn werk. Genoeg lostornen zodat ik mooi de blinde rits kon inzetten. En kijk eens aan, zo goed is me dat nog nooit gelukt! Helemaal onzichtbaar (bovenaan nog niet, moest nog verder afgewerkt) en de lijn loopt mooi door.

Met rits kon er gepast worden… en wat was ik teleurgesteld… mijn prachtige jurk trekt en er zit vanalles aan dat me tegenzit. Al best dat ik dus een reservejurk had voor het trouwfeest, en ergens ook wel blij dat ik niet zaterdag tot deze conclusie kwam.

Ik lach wel hoor, maar dat had meer te maken met de grapjes van Mr Spruit…

Mijn opmerkingen:

- het is niet echt symmetrisch… ligt waarschijlijk ook wel aan mijn figuur

- waar bovenstuk in rok overgaat is he veel te breed en “bloest” het ook

- op de buik zit het dan weer net aan de krappe kant, waardoor de mooi klokkende rok niet naar mijn zin valt

Nog wat extra fotootjes van de achterkant:

Van opzij zie je het “bloesen” goed. En ook nog iets anders… dat is niet wat je samen met Mr Spruit denkt. Nee, dat zijn de nepen die wel heel toevallig uitkomen. En die in deze gladde stof duidelijk niet weg te stomen zijn. Ik heb geprobeerd, echt waar.

Conclusie: het kleed hangt zo aan de kant. Tot ik er eens met een expert over kan brainstormen hoe ik het alsnog kan aanpassen. Want de kleuren vind ik geweldig. En het idee van een kleed met V-hals/cache coeur en klokkende rok ook. Misschien moet ik het patroon nog eens een kans geven in een gewoon katoentje. Misschien.

Misschien moet ik maar eerst even iets anders proberen.