HAS met vertraging

Ik kreeg van Connie een super leuk pakketje voor de Autumn Handmade Swap georganiseerd door Dreamstuff! Maar snel erna kwam de ontnuchtering… mijn pakketje kwam nooit bij haar aan. Na wat over en weer gemail, vond ik echt dat ik dat recht moest zetten. We spraken af dat ik wat extra tijd kreeg, zodat ik terug een mooi pakketje kon versturen. Ik schakelde de hulp van een Nederlandse collega in, die zo lief was om het pakketje in Rotterdam op de post te doen, zodat de grens al geen gevaar meer betekende. En net kreeg ik het jubelende berichtje dat het was toegekomen!
En aangezien een mens leert uit zijn fouten, deze keer wel foto’s genomen.
Connie liet me weten dat ze van paddenstoelen hield, en van rood tot paars tinten.
Een iets verkleinde vinktas met een stofje dat ik op het spektakel niet kon laten liggen denkend aan Connie!

In de tas kwamen ook nog:
Een mapje voor visitekaartjes en bijpassend zakdoekzakjes (iets kleinere versie van dit):

Het geweldige knoopje komt van mijn favoriete Etsy winkeltje met de onuitspreekbare naam… altijd binnen de week geleverd uit Bangkok, ongelooflijk!
Maar voor een creatieve dame vulde ik die niet op met iets geprint, maar met versneden origami papiertjes. Zo kan ze zelf een persoonlijk berichtje schrijven aan de ontvanger.

Om te kunnen schrijven heb je natuurlijk ook een gevulde pennenzak nodig:

En aangezien ik de vinktas iets verkleind had, vond ik toch dat er nog een extra noodzakje bijhoorde, voor als je plots in de winkel staat, of herfstbladeren wil verzamelen,…

Naaien in de zetel voor TV… heerlijk

Zoals ik al eens eerder meldde, mijn naaihoekje is boven op de gang. Fijn een eigen plek, maar niet echt verwarmd. En met het begin van dit koude weer ben ik nog niet gehard!

Dus was het leuk te ontdekken dat ik met de hand naaien toch wel liever deed dan ik gevreesd had. Vooral als er snel resultaat te zien is.

Ik beloofde hier al nog een verhaal over de babyschoentjes. Hier gaan we!

Op mijn pinterestbord staan heel wat versies. Die ik dan nauwkeurig met elkaar vergeleek. Wegens de koude, wilde ik me tegen beter weten in toch maar eens aan de vilten versie met de handmatige festonsteek wagen. En toegegeven, ook wel door tijdsgebrek.

En leuk, snel en fijn dat het was! In alle eerlijkheid, er werd zelfs een paar gemaakt ter plaatse op het verrassingsfeestje terwijl we wachtten op het feestvarken. Ideaal dus voor onverwachte babybezoekjes!

Deze hoorden nog bij het vorige pakketje:

Aangezien de toekomstige mama zelf een handwerkfanaat is, kreeg ze er nog een setje bij om zelf te maken, ter afwachting van de geboorte.

En deze waren op bestelling:

Ik volgde pas ook een Rode Kruis cursus en schreef me in als vrijwilliger bij onze lokale afdeling. Een van de toffe lesgevers was net papa geworden. Dus kreeg die een aangepaste kleine attentie!

Cadeautjes voor nieuw leven

De tas voor de Russische toekomstige jongensmama stond hier maar leeg. Dus ging ik op zoek naar leuke kleine cadeautjes. Ze mocht ook zelf even op mijn pinterest sneusteren en haar favorieten doorgeven.

Babyschoentjes en een mutsje moest het worden, het werd meer!

Voor het mutsje gebruikte is deze handleiding. Ik gebruikte geen fleece, maar bio katoen tricot. Eenvoudig en mooi! Volgende keer maak ik misschien de oortjes toch ietsje kleiner.

En hier twijfelde ik over… ik kan tegenwoordig Facebook niet opendoen of ik zie wel een discussie rond omgaan met kleine kinderen, en de tut (speen) is daar vaak onderwerp van gesprek. Maar ik had zo’n mooi lint. En een leuke clip gekocht bij Liel. Dichtstikken, kamsnap erop en het was af. En goedgekeurd door de aanstaande mama! De zorgen waren nergens voor nodig. En het was natuurlijk helemaal zoals mezelve last minute…

En die babyschoentjes? Die houdt u nog tegoed… dat is een verhaal op zich!

Weer een tas…

Maar een speciale tas deze keer. Een luiertas voor een zwangere vriendin!

Zo een vriendin die niemand tot last wil zijn en weigert een babylijst aan te leggen, ze heeft toch de spulletjes wel. Zo een vriendin die er op staat altijd iedereen een super lief geweldig zelfgemaakt cadeau te geven. Dus kon ik helemaal niet achterblijven! Vooral toen ik de perfecte stof tegenkwam voor een toekomstige Russische Jongensmama!

Dus werd het een luiertas. Mijn pinterestbord werd volgeprikt met ideetjes en de toekomstige mama werd onder lichte dwang vriendelijk verzocht toch een favoriet te kiezen. Ik heb tenslotte geen kinders, en weet dus niet wat voor een tas het handigste zou zijn?

Ze koos voor dit patroon. Goed, daar kon ik mee aan de slag. Al voegde ik er wel een verzonken rits en gevoerde zakken aan toe. Maar ik vond toch dat ze dat andere geweldige idee schromelijk over het hoofd zag.

Dit werd het:

Het lijkt een normale messenger bag stijl.

Maar uit de opening die je overhoudt bij een verzonken rits komen de flapjes te voorschijn waarmee je de tas aan de kinderwagen kan hangen. Voor een stadsmama zonder auto een must om gemakkelijk de bus en metro te kunnen nemen!

Achteraan een grote ritszak

De flap sluit met magneetjes.

De schouderband is aan 1 kant met een grote musketon bevestigt. Zodat hij gemakkelijk kan weggestopt worden als de tas over de kinderwagen hangt voor lange tijd en niet op de grond sleept.

De tas was gevuld met andere cadeautjes voor het verrassingsfeestje dat we organiseerden op haar laatste werkdag. Maar die ziet u in een volgende post!

Stof: Matroushka van Kokka, voering: verkleurde Minimals (wasaccidentje, maar kwam hier perfect tot zijn recht) uit Modecoupon, fournituren van www.fournituren4fun.eu

Zei er iemand tas?

De vorige tas was een absoluut succes: dagelijks gebruikt, eenvoudig in elkaar zonder gevloek en veel complimenten. Tijd voor een experiment!

Als ik naar die oude/nieuwe hobby ga, moet ik onder andere volgende spulletjes mee:

Nu had ik toch echt geen tas waar dat mooi allemaal inpaste. Of was het geen mooie tas waar het inpaste? In ieder geval had ik plots een bestemming voor een stofje dat ik heilig bewaakte. Ik nam het ondertussen beruchte en befaamde recept 27 uit Zo Geknipt en na veel rekenen en nameten tussen de patronen en mijn eigen gemaakte tassen, nam ik papier en potlood bij de hand om een op maat gemaakte tas te tekenen.

De tas werd iets hoger en vooral een stuk breder.

En dan de details en de lessen:

- erg trots op het doorlopen van de print aan de voorzak. Goed dat er een paspel tussensteekt, of je zou de voorzak bijna niet meer zien. Heb de voorzak ook in 3 in plaats van in 2 verdeeld.

- de binnenzak deed ik met een frivool muzikaal stofje. Net iets te druk voor een buitenkant, maar ideaal voor de binnenzakken. Die trouwens aan zowel voor als achterkant zitten, met aangepaste grootte zakjes en enkele potlood zakjes. (of hoe noem je dat?)

- alles past er precies in!

- Ik dacht slim te zijn en de 8cm die gebruikt wordt voor het “verzinken” van de rits te verminderen. SLECHT IDEE! Het is uiteindelijk goed gekomen, maar het heeft bloed (van in de speldjes prikken met mijn vingers), zweet (het was midden in de hittegolf) en bijna tranen (van frustratie op mijn eigen koppigheid) gekost om er te geraken. Sanne en Riet hebben ALTIJD gelijk!

Nog eens mooi in de zon, zo zie je ook het detail van de doorstikte band:

Stof: Michael Miller Big Daisy Dot Grey van Fabric.com, Paarse katoen uit Modecoupon, fournituren bij www.fournituren4fun.eu

Nog eens een tas

Het is hier erg stil geweest. Niet omdat ik het beu was, maar gewoon omdat ik zoveel inspiratie had dat ik liever wat langer aan de naaimachine zat dan alles te bloggen! Nu het buiten donkerder wordt, en ook kouder op mijn naaiplekje, tijd om dat wat in te halen. Hier gaan we!

De tas met verzonken rits, ofte het recept 27 uit Zo Geknipt. Ik maakte al eens de grote versie. En die was mijn favoriet voor enkele maanden. En zorgde er zelfs voor dat ik even geen tassen meer maakte.

Maar na een tijdje werd ik onrustig. Het was wel een erg grote tas… en ik had voor een koopje magneetsluitingen kunnen vinden en na een bezoekje aan Maastricht ook mooie schuifgespen. Zij die het boek kennen horen me al komen… tijd voor de kleine versie! In hete temperaturen (kan u het zich nog voorstellen?) vond ik een kleine tas ook wel handiger.

Binnenin de zakken ook met een paspelrandje. Net zo handig om ze gemakkelijk terug te vinden. Zowel op de tast als op het zicht.

Achteraf gezien zou ik de magneet sluiting hoger plaatsen. Ik doe hem zelden dicht nu, al is het mijn vaste dagelijkse tas geworden. Je zou ook kunnen argumenteren dat ik gewoon minder in mijn tas zou moeten steken natuurlijk…

Stof: Brown Sewing Machine van Robert Kauffman bij Fabric.com. Schuifgespen en magneetsluiting van www.fournituren4fun.eu