Volwassen

Voor mijn verjaardag lang geleden kreeg ik een bon… en ik besloot er eindelijk eens een “volwassen” werk-hand-laptop-tas voor te kopen. Na lang twijfelen kwam de tas toe en ik was op slag verkocht!

Zo een mooie grote tas, daar zwemt een laptop in en dat voelt toch niet helemaal veilig. Natuurlijk kon ik een mooie neopreen sleeve kopen, maar naaien is tenslotte mijn hobby, dus ging ik zelf aan de slag voor een hoes waar laptop en mijn werkschrift in konden.

En kijk, de print loopt door! Al had de flap wel iets mooier recht gemogen… maar mijn geduld was beperkt en uiteindelijk valt het eens er vanalles inzit bijna niet op.

En de kleurtjes passen mooi. Zo, nu ben ik helemaal een volwassen werkneemster. Toch?

Van zusjes en verjaardagen

Mijn zus en ik, wij zijn een stel… soms compleet tegengesteld, soms heel erg verbonden. Maar een ding is zeker, wij zusjes zien elkaar graag als zien we elkaar niet vaak.

We verjaren met 2 maanden verschil en zelden slagen we erin cadeautjes uit te wisselen op de dag zelf. Dus toen mijn kleine zus een verjaardagsetentje organiseerde de dag voor haar verjaardag, moest en zou ik iets zelf maken.

Het lukte, maar het was verschrikkelijk last minute (lees, ik kwam te laat op het feestje om het af te krijgen). Maar toch ben ik trots. De kleine versie van de tas uit Zo Geknipt met een gerecycleerd stuk rode skai aan de buitenkant en een stofje uit onze oma haar legendarische voorraad voor de voering. Alleen al het feit dat het gerecycleerde stofjes waren garandeerde me een hit bij de zus.

Binnenin nog wat extraatjes:

En zussen hebben ook tradities… als ik voor haar iets maak, krijg ik voor mijn verjaardag stofjes… Geweldig toch, een zus die in Antwerpen woont. Geweldige stofjes. Echt super. Dank u lieve zus!

Nostalgie

Heel lang geleden hield ik me uren bezig met armbandjes maken, je weet wel, van die vriendschapsbandjes. Ik heb ze bijna niet gedragen, het plezier lag helemaal in het maken, het geconcentreerd bezig zijn met die draadjes, nieuwe patroontjes verzinnen.
Deze zomer sloegen de LOOM bandjes me om de oren en nam ik mezelf voor niet mee te doen, nee, niet nog een hobby! Want ik wist, als ik daar aan begin geraak ik weer verslaafd zoals vroeger aan die vriendschapsbandjes.
Op het familiefeest waren de kinderen over actief met de LOOM, dus wat deed ik? Ik haalde ouderwets wat katoentjes uit. Puur op geheugen ging het nog allemaal. En ze waren geïnteresseerd…
De kindjes gingen naar huis, en ik deed ‘s avonds lustig verder. Heerlijk, zo een nostalgie…

PS: dit is een eerste ontstof poging… eens kijken of ik weer evenveel plezier vind in het bloggen als vroeger.

Nieuw speelgoed

Ik twijfelde al een tijdje… en toen was er een mooie aanbieding en twijfelde ik niet meer!

Mijn nieuwe speelgoed gaat me nog veel extra creativiteit bezorgen. Niet veel tijd gisterenavond, maar toch al de brooddoos van de wederhelft gepimpt. Benieuwd wanneer hij het opmerkt!