Koppiger dan het dekentje

Ondanks mijn goede voornemens werd het hier weer stil. Eigenlijk omdat mijn hele leven even stilstond. Een heel dicht familielid dat al meer dan 2 jaar tegen kanker vocht is nu niet meer… en hoewel we het al van in augustus zagen aankomen, en we dan ook heel veel tijd voor haar konden maken en zoveel mogelijk bij haar blijven in haar laatste maanden, doet het verdorie pijn.

Machteloos, dat voelde ik me ook. Vooral eens ze opgenomen werd op een palliatieve afdeling. Daar werd heel erg goed voor haar gezorgd, ongelooflijk goed zelfs. En zo konden wij “gewoon” op bezoek gaan. Maar ik en stilzitten, dat gaat niet… Het dekentje dat ze vorig jaar in december kreeg liet ze niet los, maar het was met goedkope en dus heel synthetische wellnesfleece. Zweten deed ze daar in dat ziekenhuis. Dus ik zag een mogelijkheid. Een katoenen versie moest het worden.

Katoenen fleece bleek niet zo gemakkelijk te vinden als ik had gehoopt, toch niet in de kleur die ik wilde. Het werd uiteindelijk bij Ki&Ko besteld. Het stofje dat ik wilde gebruiken was namelijk het heerlijk zachte Soft Cactus.

En vloeken dat ik heb gedaan. Echt waar. Ik wilde te snel zijn, dus trok het helemaal scheef. Helemaal losgetornd, op het bed opgespannen met speldjes (de wederhelft verklaarde me volledig krankzinnig) en toen lukte het wel.

Een mooie draad aan de muur voor de vele kaartjes, en de ziekenhuiskamer zag er heel wat vrolijker uit.

HAS met vertraging

Ik kreeg van Connie een super leuk pakketje voor de Autumn Handmade Swap georganiseerd door Dreamstuff! Maar snel erna kwam de ontnuchtering… mijn pakketje kwam nooit bij haar aan. Na wat over en weer gemail, vond ik echt dat ik dat recht moest zetten. We spraken af dat ik wat extra tijd kreeg, zodat ik terug een mooi pakketje kon versturen. Ik schakelde de hulp van een Nederlandse collega in, die zo lief was om het pakketje in Rotterdam op de post te doen, zodat de grens al geen gevaar meer betekende. En net kreeg ik het jubelende berichtje dat het was toegekomen!
En aangezien een mens leert uit zijn fouten, deze keer wel foto’s genomen.
Connie liet me weten dat ze van paddenstoelen hield, en van rood tot paars tinten.
Een iets verkleinde vinktas met een stofje dat ik op het spektakel niet kon laten liggen denkend aan Connie!

In de tas kwamen ook nog:
Een mapje voor visitekaartjes en bijpassend zakdoekzakjes (iets kleinere versie van dit):

Het geweldige knoopje komt van mijn favoriete Etsy winkeltje met de onuitspreekbare naam… altijd binnen de week geleverd uit Bangkok, ongelooflijk!
Maar voor een creatieve dame vulde ik die niet op met iets geprint, maar met versneden origami papiertjes. Zo kan ze zelf een persoonlijk berichtje schrijven aan de ontvanger.

Om te kunnen schrijven heb je natuurlijk ook een gevulde pennenzak nodig:

En aangezien ik de vinktas iets verkleind had, vond ik toch dat er nog een extra noodzakje bijhoorde, voor als je plots in de winkel staat, of herfstbladeren wil verzamelen,…

Zei er iemand tas?

De vorige tas was een absoluut succes: dagelijks gebruikt, eenvoudig in elkaar zonder gevloek en veel complimenten. Tijd voor een experiment!

Als ik naar die oude/nieuwe hobby ga, moet ik onder andere volgende spulletjes mee:

Nu had ik toch echt geen tas waar dat mooi allemaal inpaste. Of was het geen mooie tas waar het inpaste? In ieder geval had ik plots een bestemming voor een stofje dat ik heilig bewaakte. Ik nam het ondertussen beruchte en befaamde recept 27 uit Zo Geknipt en na veel rekenen en nameten tussen de patronen en mijn eigen gemaakte tassen, nam ik papier en potlood bij de hand om een op maat gemaakte tas te tekenen.

De tas werd iets hoger en vooral een stuk breder.

En dan de details en de lessen:

- erg trots op het doorlopen van de print aan de voorzak. Goed dat er een paspel tussensteekt, of je zou de voorzak bijna niet meer zien. Heb de voorzak ook in 3 in plaats van in 2 verdeeld.

- de binnenzak deed ik met een frivool muzikaal stofje. Net iets te druk voor een buitenkant, maar ideaal voor de binnenzakken. Die trouwens aan zowel voor als achterkant zitten, met aangepaste grootte zakjes en enkele potlood zakjes. (of hoe noem je dat?)

- alles past er precies in!

- Ik dacht slim te zijn en de 8cm die gebruikt wordt voor het “verzinken” van de rits te verminderen. SLECHT IDEE! Het is uiteindelijk goed gekomen, maar het heeft bloed (van in de speldjes prikken met mijn vingers), zweet (het was midden in de hittegolf) en bijna tranen (van frustratie op mijn eigen koppigheid) gekost om er te geraken. Sanne en Riet hebben ALTIJD gelijk!

Nog eens mooi in de zon, zo zie je ook het detail van de doorstikte band:

Stof: Michael Miller Big Daisy Dot Grey van Fabric.com, Paarse katoen uit Modecoupon, fournituren bij www.fournituren4fun.eu

Koppig in het kwadraat… de teleurstelling in het kwadraat

Zondag was vooral bekomen van het geweldige trouwfeest. En familiebezoek. Het kleed werd even vakkundig genegeerd. Wat redelijk moeilijk was, aangezien het project de hele eetkamertafel had ingepalmd.

Ach, we leven toch buiten met zo’n temperaturen. En mijn naaihoekje is boven, onder het dak. Véél te héét!

Maandag, na een dag op het werk (leve de airco!) zette ik me eens de temperaturen het toelieten aan het verdere lostorn werk. Genoeg lostornen zodat ik mooi de blinde rits kon inzetten. En kijk eens aan, zo goed is me dat nog nooit gelukt! Helemaal onzichtbaar (bovenaan nog niet, moest nog verder afgewerkt) en de lijn loopt mooi door.

Met rits kon er gepast worden… en wat was ik teleurgesteld… mijn prachtige jurk trekt en er zit vanalles aan dat me tegenzit. Al best dat ik dus een reservejurk had voor het trouwfeest, en ergens ook wel blij dat ik niet zaterdag tot deze conclusie kwam.

Ik lach wel hoor, maar dat had meer te maken met de grapjes van Mr Spruit…

Mijn opmerkingen:

- het is niet echt symmetrisch… ligt waarschijlijk ook wel aan mijn figuur

- waar bovenstuk in rok overgaat is he veel te breed en “bloest” het ook

- op de buik zit het dan weer net aan de krappe kant, waardoor de mooi klokkende rok niet naar mijn zin valt

Nog wat extra fotootjes van de achterkant:

Van opzij zie je het “bloesen” goed. En ook nog iets anders… dat is niet wat je samen met Mr Spruit denkt. Nee, dat zijn de nepen die wel heel toevallig uitkomen. En die in deze gladde stof duidelijk niet weg te stomen zijn. Ik heb geprobeerd, echt waar.

Conclusie: het kleed hangt zo aan de kant. Tot ik er eens met een expert over kan brainstormen hoe ik het alsnog kan aanpassen. Want de kleuren vind ik geweldig. En het idee van een kleed met V-hals/cache coeur en klokkende rok ook. Misschien moet ik het patroon nog eens een kans geven in een gewoon katoentje. Misschien.

Misschien moet ik maar eerst even iets anders proberen.

Koppig in het kwadraat… part 3: toen was het zaterdag

Bent u nog mee? We kwamen van volledig optimisme op maandag en opgetogen hoop bij het slapen gaan op donderdag. Nog een avond en een dag. Dat moest lukken!

Alleen… vrijdagavond hadden we geweldig leuk bezoek. Een vriendin die ik wat wegwijs maak in het naaien had via via een aanbieding voor haar eigen naaimachine gevonden. Of ik dat machien niet eens wilde testen?

Dus kwamen zij en de verkoopster langs en installeerden we ons op het terras.

En leuk dat het was! De verkoopster kon ons heerlijk boeien met haar stageverhalen bij een grote modeontwerper. En wist ons 2 dagen voor datum ook al te verklappen welke ontwerper onze nieuwe koningin zou dragen. Het werd laat…

Zaterdag moesten er natuurlijk ook nog gewoon zaterdagse dingen gebeuren. Uitslapen, inkopen doen, beetje oprommelen. Hoort u me komen?

Toen Mr Spruit om 15u15 riep dat we echt bijna gingen vertrekken en ik dus best maar iets deftig aandeed (ipv een lekker zomerse tuinjurk), moest ik mijn nederlaag toegeven. Hieronder exact het beeld hoe ik de machine en jurk achterliet.

Ik pleit wel verzachtende omstandigheden: de uitleg klopte gewoon niet! En hier komt de uitleg van de koppigheid in het kwadraat.

Normaal ben ik veel te koppig om werkbeschrijvingen stap voor stap te volgen. Maar aangezien ik de testjurk zonder voering maakte en er dus een tijdslimiet was, besloot ik flink te doen wat Butterick me aanmaande. En zo driegde ik voering en buitenkant van het bovenstuk aaneen, alsook de zijkanten. En toen de rok eraan moest, deed ik dat dus aan beide bovenstukken. Geen probleem denkt u? Jawel hoor, er moest nog een rits in tussen dat beleg en buitenstuk. Ik had me ook nog eens voorgenomen om alles mooi met de overlock af te werken, en dus betekende dit héél wat uithaalwerk, op zaterdagmiddag, met de klok die vooruittikte.

Hieronder een foto op zondag, na de trouw. Het lijkt toch al op een kleed!

En op deze foto zie je mooi hoe de halslijn vooraan uitgesneden is.

Nog een deel te gaan…

Koppig in het kwadraat… part 2

Na de zwoele maandagtestjurk, een dinsdagse verjaardag, begon het echte werk dus pas op woensdag.
Vertelde ik al dat het trouwfeest de zaterdag van diezelfde week was? Nee? Tja…
Eerst werden de aanpassingen van de testjurk vakkundig geregen. En de rest weer uit elkaar gehaald. Dat was het moment waarop meneer Spruit besefte dat ik eigenlijk nog helemaal nergens stond.
Maar dus. Gelukkig beperkten de aanpassingen zich tot het voorpand van het bovenstukje. Op de geweldige patroonplastiek was de aanpassing heel eenvoudig te maken. De foto is niet 100% duidelijk, maar de rode lijn geeft de “uit te snijden” halslijn weer.Voor en achterpand van het bovenstuk werden met 1,5cm naar de rok toe verlengd.
(het was dat of een betere push-up BH zoeken, en shoppen met dit weer? nee bedankt)

Dat aanpassen viel al bij al nog mee. Hopelijk het eindresultaat ook!
Om het patroon op de stof af te tekenen gebruik ik normaal patroongewichtjes. Maar die lagen op de oververhitte bovenverdieping, dus werd ik creatief. Mijn naaidoosje en het presentje dat we van de trouwers kregen de zaterdag ervoor op het burgerlijk huwelijk kwamen geweldig van pas.