Afscheid

Afscheid nemen is niet gemakkelijk. Dus proberen we dat te verlichten. Ik doe dat door te naaien. Veel te naaien. Maar zelfs in zo een actieve modus, krijg ik niet op mijn eentje 20 cadeautjes bij elkaar voor het team van de palliatieve afdeling.

Daarvoor hebben we dan naaivriendinnetjes! Ik ging nog op stoffenzoektocht in Kapellen. En kreeg letterlijk tranen in mijn ogen toen de verkoopster uit de reserve nog een groene rol van de Soft Cactus tevoorschijn toverde.

Op onze naaiavond hielp iedereen een beetje. Nog enkele stuks bijmaken en dan kunnen we een hoop mensen blij maken.

Dankjewel zeggen in stijl

Nu ik niet meer vijf keer per week naar het ziekenhuis rijd, valt er een beetje een leegte. Vooral omdat we daar allemaal, zieke en familie op zo een geweldig prachtige manier opgevangen werden. Iedereen kende ons bij naam en toenaam, en de familiebanden (wees gerust, in onze familie is dat echt niet evident). Dus willen wij op allerlei manieren het team van de afdeling een hart onder de riem steken zodat zij hun prachtige werk verder kunnen zetten.

Het dekentje was heel erg populair bij de verpleegsters. Zowel het motiefje als het feit dat het zelfgemaakt was. Toen een stagiaire haar laatste dag had, wilden we haar iets meegeven, dus ging ik op zoek naar een andere kleur van hetzelfde stofje. Het nieuwe Zo Geknipt boek lag te popelen om uitgeprobeerd te worden, dat was een mooie combinatie.

Het viel in de smaak… dus volgt er nog voor de rest van het team.

Van zusjes en verjaardagen

Mijn zus en ik, wij zijn een stel… soms compleet tegengesteld, soms heel erg verbonden. Maar een ding is zeker, wij zusjes zien elkaar graag als zien we elkaar niet vaak.

We verjaren met 2 maanden verschil en zelden slagen we erin cadeautjes uit te wisselen op de dag zelf. Dus toen mijn kleine zus een verjaardagsetentje organiseerde de dag voor haar verjaardag, moest en zou ik iets zelf maken.

Het lukte, maar het was verschrikkelijk last minute (lees, ik kwam te laat op het feestje om het af te krijgen). Maar toch ben ik trots. De kleine versie van de tas uit Zo Geknipt met een gerecycleerd stuk rode skai aan de buitenkant en een stofje uit onze oma haar legendarische voorraad voor de voering. Alleen al het feit dat het gerecycleerde stofjes waren garandeerde me een hit bij de zus.

Binnenin nog wat extraatjes:

En zussen hebben ook tradities… als ik voor haar iets maak, krijg ik voor mijn verjaardag stofjes… Geweldig toch, een zus die in Antwerpen woont. Geweldige stofjes. Echt super. Dank u lieve zus!

Cadeautjestijd

December is traditioneel cadeautjestijd! Ik deed mee aan 2 swaps (meer daarover in een volgend berichtje), maar er waren ook jarigen in de familie en natuurlijk Kerst!

Eerst de jarigen: voor een sterke madam die het na zware chemokuren altijd een paar graden kouder heeft dan wij, een heerlijk warm en stijlvol dekentje. Het eerste dat ik maakte en man heb ik gevloekt om katoen en langharige fleece een beetje overeen te doen komen!

Voor een jarige juffrouw in de familie een kleurrijke pennenzak, zo eentje waar de 6-jarigen in haar klas misschien wel eens jaloers op zouden kunnen worden.

Het weekend voor kerst sloeg plots de tijdsgebrekpaniekangst toe… een heel avondje stofjes knippen en fournituren uitzoeken gaf dit als resultaat. Genoeg om me een paar avondjes (en dagjes) achter het machien bezig te houden.

De tapijtstof is een overblijfsel van toen mijn oma haar zetels liet herbekleden enkele tientallen jaren geleden. Nu is ze 92 en de zetels worden dagelijks gebruikt. Alleen heeft ze last van de harde houten armleuningen. Dus ik heb daarmee een soort kussentjes gefabriceerd die het aangenamer moeten maken. Ter gelegenheid neem ik daar nog wel eens een foto van, het was in ieder geval een groot succes!

Mijn zus vroeg een klein toilettasje, waar niet te veel in moest kunnen. Leek me ideaal om eens de strijkvinyl te testen. Zelf was ik niet helemaal tevreden van het resultaat, maar de zus was helemaal in haar nopjes. Geslaagd dus!

Ze kreeg er ook nog een pennenzakje bij, de onderste op deze foto. Ze mocht kiezen, ik vond ze namelijk alle twee even leuk… en nu herbergt de bovenste al mijn haaknaalden en ander nuttigs dat ik kan gebruiken voor het strependekenproject.

Een tante met hond zou eerst een hondenpoepzakje krijgen uit Zo Geknipt, maar net op het laatste moment werd ik getypt dat ze wat ze nu gebruikt niet echt wil inwisselen. Een ritstasje komt altijd van pas, dus kreeg ze dat. En ik heb ook wat geluisterd naar wat ze nog mooi vond, dus als ze in februari verjaart krijgt ze de rest!

Mijn mama is deel van een tweeling, en die hebben dezelfde smaak. De tijd dat we vonden dat we niet zomaar hetzelfde konden geven is lang voorbij, dus kregen ze elk een gepimpt ikealampje.

Nieuwe look = kies-je-eigen-pakket-give-away

Moeilijk om te missen, hé?

Ik kwam via via in contact met een super grafisch ontwerpster, die me een banner bezorgde. En natuurlijk wordt er ook een labeltjes versie geproduceerd.

Ik heb eindelijk het gevoel dat mijn blog nu “volwassen” is geworden. En er helemaal uitziet zoals ik graag wil en met mijn geliefkoosde koosnaampje in plaats van het anoniemere Spruit.

Dat behoort een klein feestje, namelijk een give-away! En ik dacht, laat ik het ineens goed doen, aangezien ik na een uur met alles voor me er niet in slaagde pakketjes samen te stellen, mogen jullie dat gewoon zelf doen!

Van elke foto mag je 1 ding kiezen, leuk toch?

Foto A : een kleinigheidje. Voor jezelf, of om in te pakken en onder de kerstboom te leggen.

Nummer 1&2: niet-omkeerbare zakdoekdooshoes, vrije interpretatie van patroon uit Zo Geknipt
Nummer 3 = je krijgt de 3 maskertjes!

Foto B: keuze uit iets voor kleine kindjes of grotere kindjes en volwassenen

1&2: orde met rits uit Zo Geknipt
2: t-shirt met enveloppehals uit Growing Up Sew Liberated
3: t-shirtje uit Ottobre, geen idee meer welke

Foto C: Stof!! Een halve meter om precies te zijn.

Stof 1 = Michael Miller, Big Daisy Dots Brown (voorgewassen)
Stof 2 = Whistler Studio Style, Presents Blossom (Windham Fabrics)
Stof 3 = Skelanimals

Ik maak van vrijdag 13 december gewoon een geluksdag, dan trek ik namelijk winnaars. Ja hoor, meervoud! Tot alles weg is.

Hoe doe je mee? Heel simpel!

Laat een reactie na en zet er je keuze per foto bij, een tweede keus geven mag ook!

Bijvoorbeeld: foto A kies ik 1, bij foto B liefst 3, bij foto C 1, en als tweede keus 2.

Succes!!

Zei er iemand tas?

De vorige tas was een absoluut succes: dagelijks gebruikt, eenvoudig in elkaar zonder gevloek en veel complimenten. Tijd voor een experiment!

Als ik naar die oude/nieuwe hobby ga, moet ik onder andere volgende spulletjes mee:

Nu had ik toch echt geen tas waar dat mooi allemaal inpaste. Of was het geen mooie tas waar het inpaste? In ieder geval had ik plots een bestemming voor een stofje dat ik heilig bewaakte. Ik nam het ondertussen beruchte en befaamde recept 27 uit Zo Geknipt en na veel rekenen en nameten tussen de patronen en mijn eigen gemaakte tassen, nam ik papier en potlood bij de hand om een op maat gemaakte tas te tekenen.

De tas werd iets hoger en vooral een stuk breder.

En dan de details en de lessen:

- erg trots op het doorlopen van de print aan de voorzak. Goed dat er een paspel tussensteekt, of je zou de voorzak bijna niet meer zien. Heb de voorzak ook in 3 in plaats van in 2 verdeeld.

- de binnenzak deed ik met een frivool muzikaal stofje. Net iets te druk voor een buitenkant, maar ideaal voor de binnenzakken. Die trouwens aan zowel voor als achterkant zitten, met aangepaste grootte zakjes en enkele potlood zakjes. (of hoe noem je dat?)

- alles past er precies in!

- Ik dacht slim te zijn en de 8cm die gebruikt wordt voor het “verzinken” van de rits te verminderen. SLECHT IDEE! Het is uiteindelijk goed gekomen, maar het heeft bloed (van in de speldjes prikken met mijn vingers), zweet (het was midden in de hittegolf) en bijna tranen (van frustratie op mijn eigen koppigheid) gekost om er te geraken. Sanne en Riet hebben ALTIJD gelijk!

Nog eens mooi in de zon, zo zie je ook het detail van de doorstikte band:

Stof: Michael Miller Big Daisy Dot Grey van Fabric.com, Paarse katoen uit Modecoupon, fournituren bij www.fournituren4fun.eu

Nog eens een tas

Het is hier erg stil geweest. Niet omdat ik het beu was, maar gewoon omdat ik zoveel inspiratie had dat ik liever wat langer aan de naaimachine zat dan alles te bloggen! Nu het buiten donkerder wordt, en ook kouder op mijn naaiplekje, tijd om dat wat in te halen. Hier gaan we!

De tas met verzonken rits, ofte het recept 27 uit Zo Geknipt. Ik maakte al eens de grote versie. En die was mijn favoriet voor enkele maanden. En zorgde er zelfs voor dat ik even geen tassen meer maakte.

Maar na een tijdje werd ik onrustig. Het was wel een erg grote tas… en ik had voor een koopje magneetsluitingen kunnen vinden en na een bezoekje aan Maastricht ook mooie schuifgespen. Zij die het boek kennen horen me al komen… tijd voor de kleine versie! In hete temperaturen (kan u het zich nog voorstellen?) vond ik een kleine tas ook wel handiger.

Binnenin de zakken ook met een paspelrandje. Net zo handig om ze gemakkelijk terug te vinden. Zowel op de tast als op het zicht.

Achteraf gezien zou ik de magneet sluiting hoger plaatsen. Ik doe hem zelden dicht nu, al is het mijn vaste dagelijkse tas geworden. Je zou ook kunnen argumenteren dat ik gewoon minder in mijn tas zou moeten steken natuurlijk…

Stof: Brown Sewing Machine van Robert Kauffman bij Fabric.com. Schuifgespen en magneetsluiting van www.fournituren4fun.eu

Zo Geknipt Sew Along - maart

Tot voor kort was dit mijn tweede tasje dat mee naar het werk ging voor mijn lunch. Mijn allereerste zelfgemaakte tasje:

Dat stofje, daar kreeg ik toch wel veel vragen over. Waar had ik dat gehaald?
Wel, het is een oud gordijn, dat volgens mijn 90-jarige oma nog in haar kinderkamer hing. Pure vintage dus!

Sinds die eerste tas, heb ik dat stofje opgespaard, tot ik wat beter kon naaien, tot ik een goed tas-patroon had. En kijk daar. Wauw, die tas van recept 27... net als voor velen ging ik watertanden. Aan de slag dus!

Patroon zelf uittekenen: check!
Stofjes knippen: check!

Hier is ie:

Ben er heel blij mee, maar er zijn wel wat probleempjes opgedoken, die gelukkig alleen ik nog zie.
Rond de rits had ik vlieseline moeten strijken, want die zijn uitgerokken, waardoor ik te veel stof had en dus moest "foefelen" met een extra plooitje aan de rand.

En de rits gaat enkel helemaal dicht als ik goed tegentrek, dus gebruik ik hem meestal zo:

Ik nam ook de tip ter harte om de binnenzak in een andere kleur te maken (ok, ik had ook niet niet meer genoeg stof over van de rest van de voering), maar ben er wel blij mee.

En dan... een nieuwe tas met een saaie oude agenda? Dat kon niet!
Een tijdje geleden vond ik dit geweldige knopen-etsy winkeltje. Tegen alle verwachtingen in was het er na enkele dagen al. Helemaal uit Thailand.
Dus de boekcover werd een agendacover met een libelleknoopje.

Ik knoeide wel even met de fijnere stof elastiek, die kwam er na de eerste keer zo tussenuit gesprongen.
Dus opnieuw, deze keer ietsje langer geknipt en met knoopjes op het einde (dat kon geen kwaad door de hele dunne elastiek) zodat het niet meer tussen het stiksel kon:

Een kleinere steek over de elastiek had waarschijnlijk hetzelfde effect gehad...
Edit: een kleinere steek is niet zo'n goed idee. Daardoor komt de naald soms in de rubber van de elastiek terecht en wordt deze minder sterk.