Afscheid

Afscheid nemen is niet gemakkelijk. Dus proberen we dat te verlichten. Ik doe dat door te naaien. Veel te naaien. Maar zelfs in zo een actieve modus, krijg ik niet op mijn eentje 20 cadeautjes bij elkaar voor het team van de palliatieve afdeling.

Daarvoor hebben we dan naaivriendinnetjes! Ik ging nog op stoffenzoektocht in Kapellen. En kreeg letterlijk tranen in mijn ogen toen de verkoopster uit de reserve nog een groene rol van de Soft Cactus tevoorschijn toverde.

Op onze naaiavond hielp iedereen een beetje. Nog enkele stuks bijmaken en dan kunnen we een hoop mensen blij maken.

Dankjewel zeggen in stijl

Nu ik niet meer vijf keer per week naar het ziekenhuis rijd, valt er een beetje een leegte. Vooral omdat we daar allemaal, zieke en familie op zo een geweldig prachtige manier opgevangen werden. Iedereen kende ons bij naam en toenaam, en de familiebanden (wees gerust, in onze familie is dat echt niet evident). Dus willen wij op allerlei manieren het team van de afdeling een hart onder de riem steken zodat zij hun prachtige werk verder kunnen zetten.

Het dekentje was heel erg populair bij de verpleegsters. Zowel het motiefje als het feit dat het zelfgemaakt was. Toen een stagiaire haar laatste dag had, wilden we haar iets meegeven, dus ging ik op zoek naar een andere kleur van hetzelfde stofje. Het nieuwe Zo Geknipt boek lag te popelen om uitgeprobeerd te worden, dat was een mooie combinatie.

Het viel in de smaak… dus volgt er nog voor de rest van het team.

Koppiger dan het dekentje

Ondanks mijn goede voornemens werd het hier weer stil. Eigenlijk omdat mijn hele leven even stilstond. Een heel dicht familielid dat al meer dan 2 jaar tegen kanker vocht is nu niet meer… en hoewel we het al van in augustus zagen aankomen, en we dan ook heel veel tijd voor haar konden maken en zoveel mogelijk bij haar blijven in haar laatste maanden, doet het verdorie pijn.

Machteloos, dat voelde ik me ook. Vooral eens ze opgenomen werd op een palliatieve afdeling. Daar werd heel erg goed voor haar gezorgd, ongelooflijk goed zelfs. En zo konden wij “gewoon” op bezoek gaan. Maar ik en stilzitten, dat gaat niet… Het dekentje dat ze vorig jaar in december kreeg liet ze niet los, maar het was met goedkope en dus heel synthetische wellnesfleece. Zweten deed ze daar in dat ziekenhuis. Dus ik zag een mogelijkheid. Een katoenen versie moest het worden.

Katoenen fleece bleek niet zo gemakkelijk te vinden als ik had gehoopt, toch niet in de kleur die ik wilde. Het werd uiteindelijk bij Ki&Ko besteld. Het stofje dat ik wilde gebruiken was namelijk het heerlijk zachte Soft Cactus.

En vloeken dat ik heb gedaan. Echt waar. Ik wilde te snel zijn, dus trok het helemaal scheef. Helemaal losgetornd, op het bed opgespannen met speldjes (de wederhelft verklaarde me volledig krankzinnig) en toen lukte het wel.

Een mooie draad aan de muur voor de vele kaartjes, en de ziekenhuiskamer zag er heel wat vrolijker uit.

Easy peasy cadeauzakjes

Cadeautjes vinden is al lastig… maar nog lastiger vind ik het mooi inpakken! Bij de oorbellenreeks vond ik dat mooie zakjes wel hoorden, en aangezien ik er veel nodig had, ging ik op zoek naar een heel eenvoudige manier om ze in bandwerk te maken helemaal met de overlock. En kijk, ik heb nog foto’s genomen ook.

Ik maakte er 40 in 3 uur, met 8 keer kleuren herinrijgen van de overlock bij… snelle zakjes dus en ideaal voor restjes.

Wat heb je nodig?

- restjes stof, hoe groot hangt af hoe groot je het zakje wil, kom ik dadelijk op terug
- bijpassende lintjes
- bijpassend of contrasterend garen voor de overlock (1 koon is genoeg)

Hoe groot?

Ik maakte zakjes voor kleine kartonnetjes met oorbellen, je moet altijd rekenen dat je afgewerkt zakje 2cm breder wordt dan wat je wil verpakken, en 5 cm hoger, om het nog mooi dicht te strikken. Hier een foto om je de verhouding te zien:

Deze zakjes zijn 11,5cm hoog en 6,5cm breed. Hiervoor begon ik met een lapje van 12cm hoog op 14cm breed. Dat klinkt raar, maar als je een print hebt moet je hier wel even op letten.

Eigen afmetingen? Als je een zakje wil van X cm hoog en Y cm breed, moet je een lapje nemen van X+ 0,5cm hoog en (Yx2) + 1cm breed. Een slimme verstaander heeft al door dat ik met de overlock een naadwaarde van 0,5cm gebruik. Stik je met de naaimachine, verdubbel dan de naadwaarde die ik erbij tel.

Aan de slag

Met een rolzoom werk je een lange kant af, dat wordt de bovenkant. Steek een leuk gekleurde draad in de onderste grijper (diegene die je eerst moet inrijgen), in de andere grijper en de rechter naald steek je neutrale kleuren. Ik gebruikte beige serafil en je ziet er niets van. De linker naald gebruik je niet. Voor de juiste spanningen die je moet gebruiken, kijk je best even naar de handleiding van je overlock, of geef een gil in de commentaren als dat niet lukt.

Vouw een lintje dubbel en speld het vast op 2 à 3 cm van de bovenkant (hoe stugger de stof, hoe meer ruimte je moet laten.

Vouw het lapje nu dubbel, het overlockte randje op elkaar, het lintje mooi naar binnen.

Met een gewone 3-draads overlocksteek (herinrijgen, jawel…) ga je nu van boven, over de hoek naar onder. Hoe je bovenaan de ketting vastlegt, mooi de hoek neemt en op het einde de ketting weer vastlegt wordt hier perfect uitgelegd, al zal je een beetje moeten scrollen. Denk er ook aan je speldje op tijd weg te nemen voor het tegen het mes van de overlock komt!!

Zij die goed opletten zien dat ik op het einde niet meer afgehecht heb… wel, eigenlijk zit dat helemaal onderaan en stoort dat niet. In het kader van snelle bandwerk kan je dat gerust zo laten. De perfectionisten onder ons zullen dit waarschijnlijk niet zomaar kunnen laten passeren.

Keren, hoekjes uitduwen, even strijkijzer erop en klaar! (als je met de naaimachine werkt, best hoekjes bijknippen voor je keert)

 

Ik maakte het mezelf voor sommige zakjes nog gemakkelijker. Als stof koos ik een kussensloop van IKEA en ik behield gewoon de zoom die er al inzat als afgewerkte bovenkant. Dan sla je gewoon de allereerste stap over. Je kan ook zelf zoompjes maken, maar volgens mij gaat de tijd die erin steekt dan wel exponentieel omhoog!

Volwassen

Voor mijn verjaardag lang geleden kreeg ik een bon… en ik besloot er eindelijk eens een “volwassen” werk-hand-laptop-tas voor te kopen. Na lang twijfelen kwam de tas toe en ik was op slag verkocht!

Zo een mooie grote tas, daar zwemt een laptop in en dat voelt toch niet helemaal veilig. Natuurlijk kon ik een mooie neopreen sleeve kopen, maar naaien is tenslotte mijn hobby, dus ging ik zelf aan de slag voor een hoes waar laptop en mijn werkschrift in konden.

En kijk, de print loopt door! Al had de flap wel iets mooier recht gemogen… maar mijn geduld was beperkt en uiteindelijk valt het eens er vanalles inzit bijna niet op.

En de kleurtjes passen mooi. Zo, nu ben ik helemaal een volwassen werkneemster. Toch?

Van zusjes en verjaardagen

Mijn zus en ik, wij zijn een stel… soms compleet tegengesteld, soms heel erg verbonden. Maar een ding is zeker, wij zusjes zien elkaar graag als zien we elkaar niet vaak.

We verjaren met 2 maanden verschil en zelden slagen we erin cadeautjes uit te wisselen op de dag zelf. Dus toen mijn kleine zus een verjaardagsetentje organiseerde de dag voor haar verjaardag, moest en zou ik iets zelf maken.

Het lukte, maar het was verschrikkelijk last minute (lees, ik kwam te laat op het feestje om het af te krijgen). Maar toch ben ik trots. De kleine versie van de tas uit Zo Geknipt met een gerecycleerd stuk rode skai aan de buitenkant en een stofje uit onze oma haar legendarische voorraad voor de voering. Alleen al het feit dat het gerecycleerde stofjes waren garandeerde me een hit bij de zus.

Binnenin nog wat extraatjes:

En zussen hebben ook tradities… als ik voor haar iets maak, krijg ik voor mijn verjaardag stofjes… Geweldig toch, een zus die in Antwerpen woont. Geweldige stofjes. Echt super. Dank u lieve zus!

Cadeautjestijd

December is traditioneel cadeautjestijd! Ik deed mee aan 2 swaps (meer daarover in een volgend berichtje), maar er waren ook jarigen in de familie en natuurlijk Kerst!

Eerst de jarigen: voor een sterke madam die het na zware chemokuren altijd een paar graden kouder heeft dan wij, een heerlijk warm en stijlvol dekentje. Het eerste dat ik maakte en man heb ik gevloekt om katoen en langharige fleece een beetje overeen te doen komen!

Voor een jarige juffrouw in de familie een kleurrijke pennenzak, zo eentje waar de 6-jarigen in haar klas misschien wel eens jaloers op zouden kunnen worden.

Het weekend voor kerst sloeg plots de tijdsgebrekpaniekangst toe… een heel avondje stofjes knippen en fournituren uitzoeken gaf dit als resultaat. Genoeg om me een paar avondjes (en dagjes) achter het machien bezig te houden.

De tapijtstof is een overblijfsel van toen mijn oma haar zetels liet herbekleden enkele tientallen jaren geleden. Nu is ze 92 en de zetels worden dagelijks gebruikt. Alleen heeft ze last van de harde houten armleuningen. Dus ik heb daarmee een soort kussentjes gefabriceerd die het aangenamer moeten maken. Ter gelegenheid neem ik daar nog wel eens een foto van, het was in ieder geval een groot succes!

Mijn zus vroeg een klein toilettasje, waar niet te veel in moest kunnen. Leek me ideaal om eens de strijkvinyl te testen. Zelf was ik niet helemaal tevreden van het resultaat, maar de zus was helemaal in haar nopjes. Geslaagd dus!

Ze kreeg er ook nog een pennenzakje bij, de onderste op deze foto. Ze mocht kiezen, ik vond ze namelijk alle twee even leuk… en nu herbergt de bovenste al mijn haaknaalden en ander nuttigs dat ik kan gebruiken voor het strependekenproject.

Een tante met hond zou eerst een hondenpoepzakje krijgen uit Zo Geknipt, maar net op het laatste moment werd ik getypt dat ze wat ze nu gebruikt niet echt wil inwisselen. Een ritstasje komt altijd van pas, dus kreeg ze dat. En ik heb ook wat geluisterd naar wat ze nog mooi vond, dus als ze in februari verjaart krijgt ze de rest!

Mijn mama is deel van een tweeling, en die hebben dezelfde smaak. De tijd dat we vonden dat we niet zomaar hetzelfde konden geven is lang voorbij, dus kregen ze elk een gepimpt ikealampje.

De winnaars!

Zitten jullie klaar? Ik wel.

Eerst en vooral ben ik super blij met alle positieve reacties. Dat is altijd leuk. Echt waar. Een eerste voornemen voor volgend jaar dringt zich op: een keer meer een reactie nalaten op een van de vele blogs die ik vol verwondering lees. Want een complimentje doet iedereen al eens deugd!

Maar, de orde der zaken…

Eerst schreef ik al jullie namen op papiertjes en legde ze op tafel met de prijzen erbij. Dat zag er zo uit.

De papiertjes werden vakkundig opgeplooid en er werd een onschuldige hand gezocht. Wegens geen kinderen in huis, is het die van de wederhelft geworden. (die van het hele opzet weinig tot niets begreep)…

En de eerste naam was: Cindy Godts! Als eerste krijgt ze automatisch haar 3 keuzes, dus Cindy, dit pakketje komt jouw richting uit:

Het volgende papiertje had de naam LiesbethCreatief erop! Van haar keuzes was enkel het ritszakje er nog, maar dat komt dus jouw richting uit!

Toen kwam Lady Stitch uit de papiertjes, en gelukkig had ze een tweede keuze opgeschreven voor foto 3, want hierdoor krijgt zij een half metertje van deze stof:

En toen kwam Wannesraps, die ook een tweede keus aangaf en als dusdanig volgend stofje in de brievenbus mag verwachten:

Nog een papiertje (dit werd het moment waar de wederhelft echt niet meer mee was, en dus gewoon papiertjes bleef trekken met een meewarige blik): Marianne haakt & naait. Zij zag de maskertjes wel zitten en die zaten nog in de prijzenpot, dus bij deze jouw pakketje:

Toen was er nog een zakdoekdooshoes over… dus zei ik tegen de wederhelft, zie dat je iemand trekt die dat gekozen heeft! En zowaar, Annet Lugtenburg kwam eruit!

Toen gaf de wederhelft het op… en ik keek mijn prijzenpot na. Er waren nog 2 t-shirtjes, waar er maar 1 iemand interesse in had, dus die krijgt het gewoon! Laloe_H, deze komt naar jou!

En zoals in de vorige post al een beetje verklapt, kan ik nog wel een half metertje van het populairste stofje missen, dus selecteerde ik de papiertjes zodat ik enkel de geinteresseerden bij elkaar had. En de winnaar: Els Arnauts

En als laatste vond ik nog 2 extra maskertjes, die gaan naar: Marjan

Zo, als de winnaars zich nog dit weekend bekend maken, kan alles volgende week op de post! Stuur even een mailtje naar spruitje[at]outlook.com

En bij deze heb ik mijn best gedaan om van deze vrijdag de dertiende toch een beetje een geluksdag te maken!

HAS met vertraging

Ik kreeg van Connie een super leuk pakketje voor de Autumn Handmade Swap georganiseerd door Dreamstuff! Maar snel erna kwam de ontnuchtering… mijn pakketje kwam nooit bij haar aan. Na wat over en weer gemail, vond ik echt dat ik dat recht moest zetten. We spraken af dat ik wat extra tijd kreeg, zodat ik terug een mooi pakketje kon versturen. Ik schakelde de hulp van een Nederlandse collega in, die zo lief was om het pakketje in Rotterdam op de post te doen, zodat de grens al geen gevaar meer betekende. En net kreeg ik het jubelende berichtje dat het was toegekomen!
En aangezien een mens leert uit zijn fouten, deze keer wel foto’s genomen.
Connie liet me weten dat ze van paddenstoelen hield, en van rood tot paars tinten.
Een iets verkleinde vinktas met een stofje dat ik op het spektakel niet kon laten liggen denkend aan Connie!

In de tas kwamen ook nog:
Een mapje voor visitekaartjes en bijpassend zakdoekzakjes (iets kleinere versie van dit):

Het geweldige knoopje komt van mijn favoriete Etsy winkeltje met de onuitspreekbare naam… altijd binnen de week geleverd uit Bangkok, ongelooflijk!
Maar voor een creatieve dame vulde ik die niet op met iets geprint, maar met versneden origami papiertjes. Zo kan ze zelf een persoonlijk berichtje schrijven aan de ontvanger.

Om te kunnen schrijven heb je natuurlijk ook een gevulde pennenzak nodig:

En aangezien ik de vinktas iets verkleind had, vond ik toch dat er nog een extra noodzakje bijhoorde, voor als je plots in de winkel staat, of herfstbladeren wil verzamelen,…

Naaien in de zetel voor TV… heerlijk

Zoals ik al eens eerder meldde, mijn naaihoekje is boven op de gang. Fijn een eigen plek, maar niet echt verwarmd. En met het begin van dit koude weer ben ik nog niet gehard!

Dus was het leuk te ontdekken dat ik met de hand naaien toch wel liever deed dan ik gevreesd had. Vooral als er snel resultaat te zien is.

Ik beloofde hier al nog een verhaal over de babyschoentjes. Hier gaan we!

Op mijn pinterestbord staan heel wat versies. Die ik dan nauwkeurig met elkaar vergeleek. Wegens de koude, wilde ik me tegen beter weten in toch maar eens aan de vilten versie met de handmatige festonsteek wagen. En toegegeven, ook wel door tijdsgebrek.

En leuk, snel en fijn dat het was! In alle eerlijkheid, er werd zelfs een paar gemaakt ter plaatse op het verrassingsfeestje terwijl we wachtten op het feestvarken. Ideaal dus voor onverwachte babybezoekjes!

Deze hoorden nog bij het vorige pakketje:

Aangezien de toekomstige mama zelf een handwerkfanaat is, kreeg ze er nog een setje bij om zelf te maken, ter afwachting van de geboorte.

En deze waren op bestelling:

Ik volgde pas ook een Rode Kruis cursus en schreef me in als vrijwilliger bij onze lokale afdeling. Een van de toffe lesgevers was net papa geworden. Dus kreeg die een aangepaste kleine attentie!

Cadeautjes voor nieuw leven

De tas voor de Russische toekomstige jongensmama stond hier maar leeg. Dus ging ik op zoek naar leuke kleine cadeautjes. Ze mocht ook zelf even op mijn pinterest sneusteren en haar favorieten doorgeven.

Babyschoentjes en een mutsje moest het worden, het werd meer!

Voor het mutsje gebruikte is deze handleiding. Ik gebruikte geen fleece, maar bio katoen tricot. Eenvoudig en mooi! Volgende keer maak ik misschien de oortjes toch ietsje kleiner.

En hier twijfelde ik over… ik kan tegenwoordig Facebook niet opendoen of ik zie wel een discussie rond omgaan met kleine kinderen, en de tut (speen) is daar vaak onderwerp van gesprek. Maar ik had zo’n mooi lint. En een leuke clip gekocht bij Liel. Dichtstikken, kamsnap erop en het was af. En goedgekeurd door de aanstaande mama! De zorgen waren nergens voor nodig. En het was natuurlijk helemaal zoals mezelve last minute…

En die babyschoentjes? Die houdt u nog tegoed… dat is een verhaal op zich!

Weer een tas…

Maar een speciale tas deze keer. Een luiertas voor een zwangere vriendin!

Zo een vriendin die niemand tot last wil zijn en weigert een babylijst aan te leggen, ze heeft toch de spulletjes wel. Zo een vriendin die er op staat altijd iedereen een super lief geweldig zelfgemaakt cadeau te geven. Dus kon ik helemaal niet achterblijven! Vooral toen ik de perfecte stof tegenkwam voor een toekomstige Russische Jongensmama!

Dus werd het een luiertas. Mijn pinterestbord werd volgeprikt met ideetjes en de toekomstige mama werd onder lichte dwang vriendelijk verzocht toch een favoriet te kiezen. Ik heb tenslotte geen kinders, en weet dus niet wat voor een tas het handigste zou zijn?

Ze koos voor dit patroon. Goed, daar kon ik mee aan de slag. Al voegde ik er wel een verzonken rits en gevoerde zakken aan toe. Maar ik vond toch dat ze dat andere geweldige idee schromelijk over het hoofd zag.

Dit werd het:

Het lijkt een normale messenger bag stijl.

Maar uit de opening die je overhoudt bij een verzonken rits komen de flapjes te voorschijn waarmee je de tas aan de kinderwagen kan hangen. Voor een stadsmama zonder auto een must om gemakkelijk de bus en metro te kunnen nemen!

Achteraan een grote ritszak

De flap sluit met magneetjes.

De schouderband is aan 1 kant met een grote musketon bevestigt. Zodat hij gemakkelijk kan weggestopt worden als de tas over de kinderwagen hangt voor lange tijd en niet op de grond sleept.

De tas was gevuld met andere cadeautjes voor het verrassingsfeestje dat we organiseerden op haar laatste werkdag. Maar die ziet u in een volgende post!

Stof: Matroushka van Kokka, voering: verkleurde Minimals (wasaccidentje, maar kwam hier perfect tot zijn recht) uit Modecoupon, fournituren van www.fournituren4fun.eu