Van kleedje tot jas

Een goeie naaivriendin ziet de dingen soms groots… Zo zag ze in het Louisa kleedjespatroon van Compagnie M een jas. En niet zo maar een jas, een super chique zomerjas. En het was me een grote eer om haar te helpen met het praktische in elkaar naaien. Kijk nu zelf, zo mooi, en dat voor iemand die nog nooit een jas gemaakt had!

Ik ben erg trots op mijn zeer beperkte bijdrage. Ze doet met dit jasje mee aan de wedstrijd van Compagnie M en het is dan ook met plezier dat ik een oproep doe om op haar te stemmen. Hoe doe je dat? Heel gemakkelijk, volg deze link en klik bovenaan rechts op het hartje.

Bedankt!

En wil je een tweede keer steunen? Dit kleedje was de inspiratie, en kan ook nog wel wat stemmetjes gebruiken hierzo.

Zei er iemand tas?

De vorige tas was een absoluut succes: dagelijks gebruikt, eenvoudig in elkaar zonder gevloek en veel complimenten. Tijd voor een experiment!

Als ik naar die oude/nieuwe hobby ga, moet ik onder andere volgende spulletjes mee:

Nu had ik toch echt geen tas waar dat mooi allemaal inpaste. Of was het geen mooie tas waar het inpaste? In ieder geval had ik plots een bestemming voor een stofje dat ik heilig bewaakte. Ik nam het ondertussen beruchte en befaamde recept 27 uit Zo Geknipt en na veel rekenen en nameten tussen de patronen en mijn eigen gemaakte tassen, nam ik papier en potlood bij de hand om een op maat gemaakte tas te tekenen.

De tas werd iets hoger en vooral een stuk breder.

En dan de details en de lessen:

- erg trots op het doorlopen van de print aan de voorzak. Goed dat er een paspel tussensteekt, of je zou de voorzak bijna niet meer zien. Heb de voorzak ook in 3 in plaats van in 2 verdeeld.

- de binnenzak deed ik met een frivool muzikaal stofje. Net iets te druk voor een buitenkant, maar ideaal voor de binnenzakken. Die trouwens aan zowel voor als achterkant zitten, met aangepaste grootte zakjes en enkele potlood zakjes. (of hoe noem je dat?)

- alles past er precies in!

- Ik dacht slim te zijn en de 8cm die gebruikt wordt voor het “verzinken” van de rits te verminderen. SLECHT IDEE! Het is uiteindelijk goed gekomen, maar het heeft bloed (van in de speldjes prikken met mijn vingers), zweet (het was midden in de hittegolf) en bijna tranen (van frustratie op mijn eigen koppigheid) gekost om er te geraken. Sanne en Riet hebben ALTIJD gelijk!

Nog eens mooi in de zon, zo zie je ook het detail van de doorstikte band:

Stof: Michael Miller Big Daisy Dot Grey van Fabric.com, Paarse katoen uit Modecoupon, fournituren bij www.fournituren4fun.eu

Rood accent

Die andere hobby van mij, die lag nogal lang onder het stof. Muziekspelen.
Maar enkele doorzetters in mijn omgeving vonden dat het tijd was me er weer aan te wagen. En zo geschiedde. Op zondagochtend repeteren we en vorige zondag voor het eerst terug een concert gespeeld met de harmonie. In openlucht, in een park. Heerlijk anoniem. Perfect om opnieuw te starten.
Vroeger was de dresscode voor concerten altijd zwart met wit hemd, of zelfs helemaal zwart. Daar heb ik hopen van. Maar ook in concertenue zijn er modetrends. En momenteel is dat zwart met een rood accent.
De rode sandalen werden van stal gehaald, maar mijn creatieve brein vond dat net te weinig. Dus vertrok ik richting park met enkele attributen. Er waren immers enkele uurtjes te overbruggen tussen repetitie en concert.

Genietend van het zonnetje maakte ik van een saai eenvoudig winkel tshirtje (ik denk zelfs ooit uit een tweedehands winkel gehaald) dit:

Een paar knoopjes (de onderste is ook knal rood, maar ik zeg het u, zwart met rood fotograferen zodat het eruit ziet zoals het moet is echt niet simpel!) en een rode draad waarmee ik over het stiksel ging. Ben er tevreden over!

Koppig in het kwadraat… part 2

Na de zwoele maandagtestjurk, een dinsdagse verjaardag, begon het echte werk dus pas op woensdag.
Vertelde ik al dat het trouwfeest de zaterdag van diezelfde week was? Nee? Tja…
Eerst werden de aanpassingen van de testjurk vakkundig geregen. En de rest weer uit elkaar gehaald. Dat was het moment waarop meneer Spruit besefte dat ik eigenlijk nog helemaal nergens stond.
Maar dus. Gelukkig beperkten de aanpassingen zich tot het voorpand van het bovenstukje. Op de geweldige patroonplastiek was de aanpassing heel eenvoudig te maken. De foto is niet 100% duidelijk, maar de rode lijn geeft de “uit te snijden” halslijn weer.Voor en achterpand van het bovenstuk werden met 1,5cm naar de rok toe verlengd.
(het was dat of een betere push-up BH zoeken, en shoppen met dit weer? nee bedankt)

Dat aanpassen viel al bij al nog mee. Hopelijk het eindresultaat ook!
Om het patroon op de stof af te tekenen gebruik ik normaal patroongewichtjes. Maar die lagen op de oververhitte bovenverdieping, dus werd ik creatief. Mijn naaidoosje en het presentje dat we van de trouwers kregen de zaterdag ervoor op het burgerlijk huwelijk kwamen geweldig van pas.

Gebruiksgemak

Er wordt hier wat minder geblogd. Om de eenvoudige reden dat ik nogal durf vloeken op de online blogger editor. Foto’s worden van hier naar daar gezwierd, ik krijg ze nooit waar ik wil, tekstgrootte ziet er totaal anders uit. Onhandig!
Dus ging ik op zoek op het www. Er moesten betere manieren bestaan. En ja hoor, de zoektocht bracht me al snel bij andere gefrustreerde bloggers. En ik nam deze tip aan: Windows Live Writer. Een gratis programaatje in Windows zelf, dat eens gelinkt aan je blog werkt als een eenvoudige tekstverwerker. Waar ik lekker zelf kies waar ik alles zet!
Eerste impressie: dik onder de indruk en tevreden! Het duurde niet meer dan 5 minuten voor ik alles gevonden had. Enige waar ik even op moest zoeken: tags. En ze stonden voor mijn neus bovenaan onder de noemer categorie.
Nu moet ik enkel nog eens kijken hoe ik gemakkelijk foto’s in mijn berichten krijg die NIET op picasa staan. Want picasa doet raar, namen van mappen veranderen en daardoor verdwijnen de foto’s uit de posts. Denk dat alles nu terugstaat. Alle suggesties welkom!
Ondertussen ben ik ook een enthousiast lid van Naaitselaar, de naaigroep in Aartselaar. Niet dat ik er woon, maar het is ook niet ver. En leuk dat het daar is! En ja, ik leg het graag uit. Letterlijk en figuurlijk. Dus toen we hoorden dat er nogal wat mensen eens een rokje wilde maken, werd het een sew along die ik probeerde in goede banen te leiden. De meesten gingen met een (bijna) afgewerkte rok naar huis. Ik dus lekker trots! En kreeg ik daarvoor toch wel een cadeautje zeker? Dat was niet nodig dames, ik had er net zoveel plezier in! Het hele verslag van de avond werd vakkundig neergepend door Veerle en kan je hier lezen.

Oh ja, en dat bloglovin... dat probeer ik dus ook maar eens: Follow my blog with Bloglovin

Een kleed!

Weet u nog, dat goede voornemen? Elke maand een kledingstuk voor mezelf?

Tot gisteren was dat moeilijk... slechts een bijna afgewerkte rok lag er op de werktafel.
En toen was er dit geweldige evenement. Ik was er een hele dag, het was super.

's Avonds stond er met haar hulp de ondertussen welkbekende Burda 7828 op het programma.
Eerste leuke vaststelling: neem maar een dikke maand kleiner. Altijd leuk!

Ondertussen nog verschrikkelijk veel telefoontjes voor een kleine crisis op het werk... nogmaals mijn excuses aan de andere deelnemers.

En dan, ik wou en zou het vandaag aandoen. En het is me gelukt!
Foto op het werk wilde niet echt lukken, maar gewoon, om het te bewijzen:

Dus thuis aan Mr Spruit toch nog maar eens gevraagd een nieuwe foto te trekken:

Stof: Stoffen Van Leuven

Cadeau voor een oma

Niet mijn echte oma, maar de beste vriendin van oma werd er eind januari 90. En eigenlijk is onze familie haar familie, want ze bleef kinderloos, maar niet familieloos. Het is een geweldige dame, die best wel last heeft van de leeftijd. Maar dat houdt haar niet tegen om nog steeds eerst aan een ander te denken.

En voor haar is aan anderen denken brieven en kaartjes schrijven, aangezien ze de mensen niet meer zelf kan bezoeken. In haar kleine kamertje in het rusthuis is weinig plek om al de kaartjes die ze terugkrijgt op te hangen.
Idee! Een correspondentie map!
Toen ik pas begon te naaien haalde ik uit het boek van Brett Bara, Sewing in a Straight Line een gelijkaardig idee, maar dat was nogal klein formaat. Dus paste ik de maten en de indeling wat aan tot het op A4 formaat kwam.

Flapjes gaan toe:

En op de voorkant voor de kleurigheid en de vrolijkheid nog enkele vogeltjes. Eigenlijk wou ik flocken, maar bedacht te laat dat ik dat niet in huis had. En het was natuurlijk last minute. Met vliesofix dus. En eerlijk, eigenlijk denk ik dat het zo nog beter is!

Als laatste nog een papieren zakje bekleed, zodat de overschot aan correspondentie ook een mooi plekje krijgt.

Stoffen: groene bloemetjes van bij Modecoupon, groene stof is een kussensloop van Zeeman, zwart uit de voorraad effen stoffen waar ik niet meer van weet wat van waar komt...

Een trapje hoger gemikt

In de les moeten we elke keer iets moeilijker maken... dus na de t-shirtjes, een vestje! Fleece en tricot, enkele maanden geleden nog een nachtmerrie, maar kijk!

De dunne tricot die ik als voering gebruikte bleek nogal lang... en dat merkte ik natuurlijk nadat ik de mouwen in elkaar gestikt had. Maar niet getreurd, terugplooien, sierstikseltje erop en je zou zweren dat het zo bedoeld was, toch? 

 Model komt uit Ottobre, maar heb een paar verschillende modelletje bij elkaar gegooid. Vond ronde zakjes mooier.

Ben er best wel trots op!

Volgend project: een kleedje.

Princess Hook

Waar heb je die tas gehaald?

Zelf gemaakt (bloos)

Amai, wat maak je zo nog?

De rok die ik aanheb en de tas van die andere collega.

Oh, echt?! Super! Zoveel creatieve mensen hier. Daar moeten we iets mee doen.

Echt gebeurd, de conversatie tussen een collega en mezelve op een warme augustusdag (hebt u ook moeite u in te beelden wanneer dat ook weer was? En een week later hadden we ons opgegeven om een creatieve kerstmarkt te organiseren voor een goed doel. Zowaar, we vonden dadelijk een hele hoop enthousiastelingen die mee wilden organiseren. Zelfs wat creatievelingen die vanalles willen maken, maar wat vast zitten met inspiratie.

En dus schuim ik al weken de verschillende blogs af op zoek naar leuke spulletjes om te maken. En bleek dat er zoveel leuks gehaakt wordt! En dat was mijn blinde vlek. Zo graag ik ook wou, een haaknaald en garen met het boekje ernaast, het werd niks. Maar kijk, dankzij het democratische www per filmpje geleerd! De tip en het laatste duwtje kwam van haar en met dank aan de dames van www.handwerkles.nl is dit na een week het gemengde resultaat:

Het linkerbloemetje is een aangepaste versie van dit patroon, en komt al zeker op de kerstmarkt! Ik ben al helemaal verslaafd aan haken. Onze kat vindt het ook super...

En het favoriete lijstje van projectjes die ik zeker eens ga proberen, en als ik ze op redelijke termijn in elkaar krijg natuurlijk overal braaf gaan vragen of ik ze mag gebruiken:

Het lepelvliegtuigje van leven met liv

Het hartje-bladwijzer van van ons thuis

Welkom!

Even voorstellen: Spruit, lekker 30, zot van kooksels en naaisels. Beide met dezelfde eigenschap, ik spendeer soms uren op het internet naar het goede recept, neem me volledig voor om dat dan ook te volgen en eens in de keuken of achter het naaimachien doe ik koppig mijn eigen ding.
Meestal met een leuk resultaat, soms valt het ook vierkant tegen... maar dan is het natuurlijk het basisrecept dat mis zat, toch?

Er is ook een Meneer Spruit, die lust alles en is altijd bereid de kooksels te proeven. De naaisels beoordelen gaat net iets moeilijker, maar hij probeert!

Het is zomer, komkommertijd, en dus heb ik net dat ietsje meer tijd om wat ik maak ook online te zetten. Vooral benieuwd naar de kritische commentaar en goede tips.

Waar ik tot nu het meest trots op ben: een lakenslaapzakje voor een babytje in het warme Afrika.

Hoe kom ik erop? Wel, een goede vriendin vertrok een jaar geleden naar West-Afrika met haar gezinnetje. En zorgde daar voor uitbreiding. Ze had met de eerst twee spruitjes genoten van de dikke slaapzakjes die je hier in elke babywinkel vindt. Alleen, waar het 's nachts niet onder de 30° gaat, zou dat toch niet ideaal zijn. Dus toen ik vroeg waarmee ik haar een plezier kon doen? Een slaapzak uit dunne lakenstof.
Spruit recycleert graag, dus ging ik op zoek in het ouderlijke huis en vond daar een bijna tot de draad versleten donsovertrek. Een dons ging er nog wel in, maar bleef er niet in (lees, alle naden door), dus ideaal! Het heeft zweet en tranen gekost, maar kreeg onlangs vanuit Afrika het berichtje dat de jongste aanwinst er net groot genoeg voor was geworden en er elke dag in slaapt. Super!